Ελπίδα για καλύτερες μέρες για τους Βραζιλιάνους συνταξιούχους και συνταξιούχους. Με την εκλογή του προέδρου Λούλα, ο αγώνας αυτού του σημαντικού κοινωνικού στρώματος αποκτά νέα περιγράμματα. Ναι, βγαίνει από τη θέση, από την αμυντική στρατηγική στην επί

Ελπίδα για καλύτερες μέρες για τους Βραζιλιάνους συνταξιούχους και συνταξιούχους.

Με την εκλογή του προέδρου Λούλα, ο αγώνας αυτού του σημαντικού κοινωνικού στρώματος αποκτά νέα περιγράμματα. Ναι, βγαίνει από τη θέση, από την αμυντική στρατηγική στην επίθεση και περισσότερη πρόταση.

Βλέπουμε, από τη σημερινή κυβέρνηση, σκληρή κριτική για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που εγκρίθηκε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπολσονάρου, ο Λούλα είναι σαφής ότι χωρίς νόμους που επαναλαμβάνουν ελάχιστα τον σπασμένο κοινωνικό ιστό, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για αναπτυξιακό έργο. Πριν από λίγες ημέρες, ο Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης δήλωσε σε συνάντηση με τον συνδικαλιστή ότι η αξιοπρέπεια που περιέχεται στο ομοσπονδιακό σύνταγμα είναι ένα εγγυημένο δικαίωμα και ότι, ως εκ τούτου, πρέπει να εκπληρωθεί και, υπό αυτή την έννοια, συζητείται ήδη: επαλήθευση των επιπτώσεων των αλλαγών, μορφή προσαρμογής των παροχών· φοροαπαλλαγή, τέλος στις ουρές των ανθρώπων που περιμένουν να εξυπηρετηθούν στην υπηρεσία πρόνοιας, μεταξύ άλλων μέτρων. Στη Βραζιλία ο συνταξιούχος ή συνταξιούχος πληθυσμός αντιστοιχεί σε περίπου τριάντα επτά εκατομμύρια (37) άτομα, των οποίων το ποσό που λαμβάνουν σε μετρητά αντιπροσωπεύει περίπου το δεκαπέντε τοις εκατό του εισοδήματος της χώρας, πολλές μικρές πόλεις εξαρτώνται από αυτόν τον πόρο για να κινήσουν τις οικονομίες τους.

Με τη μεταρρύθμιση που εγκρίθηκε το 2019, μόνο όσοι έχουν καναπέ έχουν περισσότερο χρόνο συνεισφοράς ανά ηλικία μπορούν να συνταξιοδοτηθούν, 65 ετών για τους άνδρες και 60 ετών για τις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η δυνατότητα ακυρώνεται εντελώς, αφού πάνω από το πενήντα τοις εκατό του εργατικού δυναμικού εργάζεται άτυπα και δεν συμβάλλει στην κοινωνική ασφάλιση και, υπό αυτές τις συνθήκες, τίποτα δεν υπολογίζεται. Εν ολίγοις, το εργατικό δυναμικό που είναι ενεργό, ιδίως οι νέοι εργαζόμενοι, δεν έχει καμία προοπτική να συνταξιοδοτηθεί ποτέ.

Τέλος, ο σημερινός μας αγώνας επικεντρώνεται στο να πιέσουμε την κυβέρνηση Λούλα να θεσπίσει έναν νέο εργατικό κώδικα ικανό να καλύπτει όλους τυπικά και ότι, στο μεγαλύτερο μέρος του, λαμβάνει σύνταξη και αξιοπρεπή σύνταξη για τις γενιές του παρόντος και του μέλλοντος.

Αδελφικός εναγκαλισμός, σύντροφοι.

Ελιφαξ Π. ντε Σόουζα Φεβρουάριος 2023