Χιλιάδες Χιλιανοί κάνουν πορεία ενάντια στο AFP /Επίσης χιλιάδες στην Κονσεπσιόν / Μαθήματα και Καθήκοντα: Νο + AFP B25 και Περίληψη Λατινικής Αμερικής στις 26 Μαρτίου 2017

Χιλιάδες άνθρωποι θα κινητοποιηθούν και πάλι κατά του ιδιωτικού συνταξιοδοτικού συστήματος που  παραμένει από τη δικτατορία.
26 Μάρτη του 2017 «Καλούμε όλες τις εργατικές οικογένειες  της Χιλής να κάνουν πορεία  μαζικά αυτή την Κυριακή» σε κάθε πόλη της χώρας, διαβεβαίωσε η CNT.
Η επονομαζόμενη  «μεγαλύτερη στην ιστορία» πορεία θα είναι αυτήν  την Κυριακή, με την υποστήριξη της Εθνικής Συντονιστικής Εργατών (CNT) της Χιλής και των οργανώσεων που απαρτίζουν το κίνημα NO + AFP, το οποίο για άλλη μια φορά θα ενώσει τις φωνές εναντίον του ισχύοντος συστήματος στις συντάξεις.
Σε συνέντευξη Τύπου που έγινε αυτό το Σάββατο στα κεντρικά γραφεία της CNT, που είχε  επικεφαλής τον εκπρόσωπο του κινήματος, Luis Mesina, επισυμάνθηκε η μεγάλη κινητοποίηση που αναμένεται σε κάθε πόλη στο νότιο της χώρας. «Πιστεύουμε ότι θα είναι μία από τις ιστορικές πορείες, ίσως η μεγαλύτερη της ιστορίας» επιβεβαίωσε ο Μesina. Από 11:00 (τοπική ώρα) οι πολίτες αναμένεται να κάνουν πορεία  σε κάθε πόλη της χώρας. Στην περίπτωση της Chiloe, η κινητοποίηση θα αρχίσει στις 12:00.
Οι Χιλιανοί συνεχίζουν εδώ και καιρό διαδηλώσεις κατά της Διαχειρίστριας των Ταμείων Συντάξεων  (AFP), ένα ιδιωτικό σύστημα που επιβλήθηκε το 1981 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ. «Καλούμε όλες τις εργατικές οικογένειες  στη Χιλή να κάνουν πορεία  μαζικά αυτήν την Κυριακή για να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θέλουμε περισσότερο AFP, ούτε ιδιωτικό ούτε κρατικό, και δεν θα ανεχθούμε διακοσμητικές μεταρρυθμίσεις που δεν δίνουν πραγματική λύση στις χαμηλές συντάξεις ούτε την μόνιμη απάτη του να είμαστε εμείς οι Χιλιανοί εργαζόμενοι αντικείμενο  του AFP για περισσότερα από 36 χρόνια», είπαν. Υπό αυτή την έννοια, απαίτησαν το να αντικατασταθεί  το AFP από  ένα συνταξιοδοτικό σύστημα που να επιτρέπει την βελτίωση  των συντάξεων,  με μία μέθοδο επιμερισμού, αλληλέγγυο, που να έχει χρηματοδότηση από τον εργοδότη το Κράτος και τον εργαζόμενο. Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών  Νο + AFP  στο Coquimbo, ο Mauricio Mattus προέτρεψε να παρευρεθούν  στην πορεία χωρίς κανένα κομματικό συμφέρον  καθώς είναι κίνημα πολιτών.
«Αυτό είναι κίνημα πολιτών και όχι πολιτικό κίνημα, και γι’ αυτό τον λόγο κάνουμε το κάλεσμα  να παρεβρεθούμε χωρίς πολιτικές  νύξεις , είναι μια εγκάρσια κίνηση στην οποία ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει, αλλά απέχει πολύ από το να είναι μια πολιτική τάση», τόνισε.
Χιλιάδες Χιλιανοί διαδήλωσαν αυτήν την Κυριακή στο Valparaiso σε μια γιγαντιαία διαδήλωση που διοργανώθηκε για την απόρριψη του ιδιωτικού συνταξιοδοτικού συστήματος που παραμένει ως κληρονομιά της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ. Φωτογραφία: Reuters
Στο Σαντιάγο, χιλιάδες οικογένειες διαδήλωσαν στην κεντρική λεωφόρο  Αλαμέδα  της  πόλης  για να απαιτήσουν ένα τέλος στις λεγόμενες Διαχειρίστριες του Ταμείου Συντάξεων (AFP). Φωτογραφία: Reuters
Οι AFP  διαχειρίζονται συνταξιοδοτικά ταμεία της περίπου 10 εκατομμυρίων  εργαζομένων, προσφέροντας εξαιρετικά χαμηλές συντάξεις στα μέλη τους, πολύ μακριά από την υπόσχεσή τους  να επιστρέψουν  το 70 τοις εκατό του τελευταίου μισθού. Φωτογραφία: Reuters
Με τον ήχο των ρυθμικών τυμπάνων,  κρατώντας σημαίες και αφίσες της Χιλής, οι διαδηλωτές φώναζαν το σύνθημα «No + AFP». Φωτογραφία: Reuters
Οι διαδηλωτές ζητούν την εξαφάνιση του Ατομικού  Συστήματος  Κεφαλαιοποίησης, το οποίο παραδίδει τη διαχείριση των κονδυλίων που συσσωρεύονται από τους εργαζόμενους στίς  Ιδιωτικές Διαχειρίστριες  των  Ταμείων  Συντάξεων (AFP). Φωτογραφία: Reuters
Arica, Βαλπαραΐσο, Τάλκα, Βαλβίδια, Κονσεπσιόν, Πουέρτο Μοντ και Πούντα Αρένας, συμμετείχαν επίσης στην κινητοποίηση. Φωτογραφία: Reuters
ΔΙΑΔΗΛΩΣΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΣΕΠΣΙΟΝ
Περίληψη / Περίληψη Λατινικής Αμερικής / 26 Μάρ, 2017 «Ο Εθνικός Συντονιστής των Εργαζομένων No + AFP αξιολόγησε κατά την τελευταία Εθνική  Διάσκεψη  ότι το τρέχον έτος 2017 είναι το αποφασιστικό έτος  για να χτυπηθεί αποτελεσματικά ώστε να τελειώσει με την οικονομική βιομηχανία που εξαπατά και κλέβει τους μισθούς των εργαζομένων στη Χιλή. " Ήταν μία από τις πρώτες διακηρύξεις της κεντρικής ομιλίας  της πορείας  ενάντια στο AFP στην Κονσεπσιόν, όπου κάτω από επίμονη βροχή, οι εργαζόμενοι από διάφορους παραγωγικούς τομείς  συγκεντρώθηκαν για να ενταχθούν στην εθνική διαμαρτυρία εναντίον αυτού του συστήματος.
Από την πλευρά τους, οι συμμετέχοντες ζήτησαν τη πραγματοποίηση νέας  εθνικής απεργίας  για να αρχίσουν να πιέζουν την πολιτική και επιχειρηματική τάξη να συναινέσει   προ της απαίτησης  να τεθεί τέρμα στο σύστημα του AFP,όπου οι εκπρόσωποι τους  διευκρίνησαν, ότι πριν από το τέλος του μήνα Αυγούστου  θα έχει ήδη πραγματοποιηθεί τουλάχιστον η πρώτη από τις ημέρες  αυτού του χρόνου που θα παραλύσουν όλα.  Στην Ανακοίνωση που διαβάστηκε στην  Plaza de Independencia της Κονσεπσιόν, η Εθνική Συντονιστική των Εργαζομένων No + AFP, διευκρίνησαν ότι «έχουμε μια πρόταση: Σύστημα Επιμερισμού με το Ταμείο  Τεχνικών Αποθεματικών, υπολογισμένο για τη βελτίωση των συντάξεων για όλους  μέχρι το τέλος του αιώνα, χωρίς αυτό να σημαίνει διαταραχή στους δημοσιονομικούς λογαριασμούς και χωρίς να προκαλεί την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας. Αντίθετα, η πρότασή μας  είναι η καλύτερη προσέγγιση για δημογραφικές αλλαγές  που θα επηρεάσουν τις συντάξεις στα 50 χρόνια, χωρίς ανάγκη παραμετρικών αλλαγών, έτσι ώστε η πρότασή μας να επιτρέπει να  διατηρεί την τρέχουσα ηλικία των 60 ετών και 65 για τις γυναίκες και άνδρες αντίστοιχα σαν ηλικία για συνταξιοδότηση.
Η πρότασή μας περιλαμβάνει επίσης μια Καθολική Σύνταξη σαν  αντικατάσταση  της Βασικής Σύνταξης  Αλληλεγγύης ίσο με τον ελάχιστο μισθό για όσους δεν πλήρωσαν εισφορές  πριν  συνταξιοδοτηθούν, και εκτείνεται σε κάθε άνθρωπο που γεννιέται στο έδαφός μας ή τουλάχιστον να αποδεικνύει ότι γιά μία σημαντική περίοδο της ζωής του ζει στη χώρα μας. Η πρότασή μας είναι η μόνη που θα παρέχει ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ  για τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ  για την οικιακή εργασία, που σπάνια αναγνωρίζεται και εκτιμάται,  όλοι θα είμαστε σε θέση να παρέχουμε 5 χρόνια εισφορών σε όλες τις γυναίκες στη Χιλή με 10 χρόνια εισφορών, συγκεκριμένη λύση, που βελτιώνει  τις  μελλοντικές  συντάξεις  των γυναικών στο Νέο Σύστημα Επιμερισμού.
Με λίγα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η πρότασή μας, που προέρχεται από τον κόσμο της εργασίας, που χτίστηκε για πάνω από τρία χρόνια με τη βοήθεια εκατοντάδων συνδικάτων και επαγγελματιών  των κοινωνικών επιστημών, είναι μια υπεύθυνη πρόταση, βιώσιμη, και η μόνη που λαμβάνει υπ’ όψιν της την «αγορά εργασίας της Χιλής» «Φωτογραφίες:. Esteban Paredes Drake
ΧΙΛΗ: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ: NO + AFP  Σεμπαστιάν  Zarricueta C, Punto Final / Περίληψη Λατινικής Αμερικής / 25 Μαρτίου 2017
Γι’ αυτήν την 26η Μαρτίου  συγκαλείται και άλλη μια πορεία του Εργατικού Κινήματος  Νο + AFP. Η εμφάνισή του στη δημόσια σκηνή έχει αποκαλύψει σειρά αντιφάσεων του καπιταλισμού της Χιλής, αφήνοντας να περάσει μια σειρά από εργασίες για τις οργανώσεις της Αριστεράς.
ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ.
Πέρα από την αρχιτεκτονική του συνταξιοδοτικού μοντέλου της Χιλής, οι πενιχρές συντάξεις δεν είναι παρά μια αντανάκλαση των συνθηκών εκμετάλλευσης στις οποίες υπόκειται το εργατικό δυναμικό. Για τους εργαζόμενους αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Οι μισθοί μόλις και μετά βίας καλύπτουν  τις  καθημερινές ανάγκες. Επιπλέον, η εργασιακή προσωρινότητα επιβάλλει συνεχείς και παρατεταμένες περιόδους ανεργίας (και υποαπασχόλησης), με τα επακόλουθα κενά ασφαλείας  και τις μειώσεις στο τελικό ποσό των συντάξεων. Έτσι όπως είναι  τα πράγματα, είναι απίθανο να φανταστούμε ότι ένας  απλός εργαζόμενος μπορεί να αντέξει οικονομικά μια αξιοπρεπή  ζωή  χωρίς ανασφάλειες  μετά τη συνταξιοδότηση μέσω της ατομικής αποταμίευσης κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής.
Ωστόσο, το ζήτημα δεν εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο σ τις συντάξεις. Σε περίπτωση που θα μπορούσαν να βελτιωθούν - αν και η εκμετάλλευση και η κατάσταση της οργάνωσης των εργαζομένων το κάνει απίθανο¬, τα ευρύτερα προβλήματα θα παραμείνουν. Αυτά σχετίζονται με τις γενικές συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζει ο ενεργός πληθυσμός πέρα ​​από τον άμεσο χώρο που γίνεται η παραγωγή. Το θέμα του συνταξιοδοτικού θέτει το ερώτημα του τι θα συμβεί όταν ο εργαζόμενος έχει συμπληρώσει τον κύκλο παραγωγής του. Γιά το κεφάλαιο οι εργαζόμενοι υπάρχουν μόνο ως μέσο  διατίμησης: έχει σημασία μόνο το έργο που μπορούν να παράγουν. Η καπιταλιστική σχέση είναι μια μεγάλη μηχανή κιμαδοποίησης ανθρώπων, που από  τη στιγμή που θα αφαιρεθεί ό, τι μπορεί, αυτό που μένει είναι απλώς  απόβλητα. Αυτή είναι η βασική αρχή που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Το γήρας στο θέμα αυτό παρουσιάζεται για το κεφάλαιο ως ένα επιπλέον κόστος του εργατικού δυναμικού. Εξ ου και η αστική αντεπανάσταση στη Χιλή για να ξεπεράσει το πρόβλημα το περνά άμεσα στους εργαζόμενους εις βάρος της μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου. Δεν είναι μυστικό ότι το σύστημα ατομικής κεφαλαιοποίησης δεν θέλει να εξασφαλίσει την απόσυρση των εργαζομένων, αλλά να  διοχετεύσει  ρευστότητα  στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, παρέχοντας  επιχειρηματική ρευστότητα. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύει ένα από τους θεμέλιους λίθους  του κάθε φορά μοτίβου συσσώρευσης. Αυτή είναι η λειτουργία του, και από την άποψη αυτή, η Χιλιανή αστική τάξη αξιολογεί την επιτυχία του. Το σύστημα αυτό αποτελεί και έμμεσο μηχανισμό  πειθάρχησης του εργατικού δυναμικού, καθώς αναγκάζει τον εργαζόμενο να «φροντίσει την δουλειά» τόσο ώστε να μειώσει όχι μόνο το τρέχον  βιοτικό του επίπεδο αλλά και αυτό το γήρατος του σε συνθήκες φτώχειας.
Αντιθέτως, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης  έχει σημασία το  να καθιερωθεί το ζήτημα της γήρανσης, και της μέριμνας που αυτή απαιτεί, ως συλλογικό πρόβλημα της κοινωνίας, που υπερβαίνει την ιδιωτική σφαίρα των εργατικών οικογενειών. Αυτό έχει άμεση σχέση με ένα άλλο ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα για το σοσιαλιστικό πρόγραμμα σήμερα: της υποταγής του φύλου που επηρεάζει τις γυναίκες.
Το συναισθηματικό δράμα  του έχεις κάποιον στην οικογένεια σου άρρωστο, γίνεται οικονομική τραγωδία για τις εργατικές  οικογένειες, όπου ένα μεγάλο μέρος της φροντίδας πέφτει στις γυναίκες. Το κόστος αυτό  καθιστά αδύνατον του να εισέλθουν στην αγορά εργασίας ή, αν είναι ήδη, να έχουν διπλό ωράριο εργασίας, το ένα μισθωτό και το άλλο οικιακό που αρχίζει -  συχνά- μετά την  ολοκλήρωση του πρώτου. Έτσι, η ηλικία και οι σχέσεις των δύο φύλων  είναι άλλες αντιφάσεις που, πέρα ​​από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας, σε ότι αφορά το ασφαλιστικό θέμα έχει απογυμνώσει ο χιλιανός καπιταλισμός.
MΑΘΗΜΑΤΑ
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε τα μαθήματα που το Κίνημα ΝΟ + AFP έχει δώσει σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα. Κατ 'αρχάς  αποκάλυψε τη χρεοκοπία του παραδοσιακού συνδικαλισμού. (1) Η ηγεσία του δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει σθεναρά και αποφασιστικά την εργοδοσία ενάντια στα δράματα που πλήττουν  χιλιάδες εργαζόμενους. Ωστόσο, η απαξίωση των διεφθαρμένων και ενδοτικών συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν οδήγησε σε αυτόματη μετατόπιση για πιο ριζοσπαστικές θέσεις, ή σε αύξηση σε όλες τις γραμμές του μαζικού κινήματος.
Η απεργία της περασμένης 4ης  Νοεμβρίου έδειξε  μια αδύναμη διείσδυση και εδραίωση των πιο μαχητικών θέσεων μέσα στο εργατικό κίνημα. Θα πρέπει να αναγνωριστεί η πολιτικoοργανωτική αδυναμία που εξακολουθεί να εμφανίζει to κίνημα των εργαζομένων, που το εμποδίζει προς το παρόν  να αποχωρήσει από τις κυρίαρχες τάξεις ως οργανωμένος δράστης. Με αυτή την έννοια, η ηγεμονία στα λαϊκά αιτήματα παραμένει στα χέρια των μεσαίων στρωμάτων, όπου επικρατούν τα τα  αστικά  και καταναλωτικά οράματα. Η ιδέα του μποϊκοτάζ  «διεφθαρμένων» μελών του AFP ή η αλλαγή από το ένα ταμείο στο άλλο, είναι σαφή παραδείγματα. Η επιστροφή στο  σχήμα αστικής πορείας με έμφαση στο ίδιον και οικογενειακό, αποτελεί μια μερική αντιστροφή του κινήματος σε σχέση με τον εργατικολαικό χαρακτήρα που έγινε προσπάθεια να εντυπωθεί  την  ημέρα της 4ης  Νοεμβρίου.
Βέβαια, στην παρούσα κατάσταση της ταξικής πάλης το πρώτο σχήμα παρέχει μεγαλύτερη μαζικότητα, σε βάρος της πάλης, αλλά διατρέχει τον κίνδυνο να μετατραπεί  με την πάροδο του χρόνου σε κάτι φολκλορικό χωρίς σημαντική πολιτική επιρροή, όπως συνέβη με τις πορείες των φοιτητών.
Ωστόσο, από τη φύση των σχετικών ζητημάτων, δεν υπάρχει τρόπος για το ασφαλιστικό να επιλυθεί στο πλαίσιο των απλών αξιώσεων των πολιτών. Πρόκειται για μια άμεση σύγκρουση με το οικονομικό κεφάλαιο, και έμμεσα με τα συμφέροντα των άλλων καπιταλιστικών φραξιών, αφού απαιτείται να τις  πάρει και να μεταφέρει ένα μέρος της συνολικής αξίας των σφετεριστών τους, στους δημιουργούς της, τους εργαζομένους.
Τέλος, ένας από τους κινδύνους που προκύπτουν είναι ο πειρασμός που προκύπτει σε ορισμένους τομείς της Αριστεράς να αναζητήσουν εκλογική κεφαλαιοποίηση, εκμεταλλευόμενοι την μαζικότητα της σύγκλησης, της εγκάρσιας στήριξης που δημιουργεί και τη φήμη των ηγετών της.
Ωστόσο, η στρατηγική της εισαγωγής του κοινωνικού κινήματος στα θεσμικά όργανα, ώστε  από εκεί να «επηρεάζουν το συσχετισμό των δυνάμεων» ήταν μια αποτυχία. Η υποστήριξη προς τους  κοινωνικούς ηγέτες στην εκλογική αρένα είναι φτωχή σε σχέση με τη φερόμενη  ρίζα μαζών που έχουν. Όταν κοινωνικοί ηγέτες  εισήχθησαν επαρκώς στους θεσμούς αυτό  είχε ανταπόκριση στον εκλογικό μηχανισμό των συμφώνων με τις ήδη εδραιωμένες πολιτικές δυνάμεις (Jackson, Fuentes, Vallejo, Cariola), ή στην μειωμένη εκλογική υποστήριξη που είναι αρκετή για να  εκλεγεί κάποιος λόγω της χαμηλής συμμετοχής και της τεράστιας  διαρροής των ψήφων που επηρεάζει  τα παραδοσιακά κόμματα (Boric, Sharp). Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή των κοινωνικών ηγετών δεν ανταποκρίνεται σε μια δημοφιλή εξαγορά του καρπού της εισβολής των μαζών στο Κράτος, όπως συνηγορούν και  παρουσιάσουν οι ιδεολογίες τους.
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ
Επειδή  το  σημερινό συνταξιοδοτικό σύστημα  ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του χιλιανού καπιταλισμού, η μεταρρύθμιση του δεν είναι εύκολη. Δεν είναι κάτι  περισσότερο ή κάτι λιγότερο από την αντιμετώπιση μιας  από τις  φράξιες φορείς της αστικής τάξης, το οικονομικό κεφάλαιο.  Χρειάζεται η οργάνωση ενός δράστη  με ικανότητα  συλλογικής δράσης που απαιτείται για να προχωρήσει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το άλλο είναι απλά το παιχνίδι των τεχνοκρατών που προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Για τις οργανώσεις της Αριστεράς υπάρχουν δύο θεμελιώδη καθήκοντα. Από τη μία πλευρά, η  δημιουργία πλατφορμών διαμαρτυρίας για το σύνολο του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με τα θέματα που άνοιξε το Κίνημα Νο + AFP. Και δεύτερον, να αναλάβουν  συστηματική δουλειά στο εργατικό κίνημα. Στο  πρώτο καθήκον πρέπει να επεξεργαστούν αξιώσεις που να διευκρινίζουν στους εργαζόμενους τα συμφέροντα που διακυβεύονται, να τους καλέσουν στον αγώνα για θέματα των προβλημάτων συνθηκών εργασίας και συγχρόνως, να μπορούν να διακρίνουν μεταξύ μετασχηματιστικών  θέσεων  και αυτών που υποστηρίζουν το status quo . Αυτές οι πλατφόρμες θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιηθούν για να γεμίσουν το προγραμματικό κενό που ιστορικά η αριστερά  εκθέτει  γύρω από προβλήματα όπως η ηλικία και το φύλο.
Τέλος, η εισβολή του Κινήματος Νο + AFP άνοιξε μια προνομιακή ευκαιρία για διέγερση των εργαζομένων για τα πιο πιεστικά τους προβλήματα, του οποίου η σχέση με το σύνολο του κοινωνικοπολιτικού συστήματος της κυριαρχίας  είναι εύκολο να εγκαθιδρυθεί. Αν γίνει σοβαρή εισαγωγική δουλειά, προσεκτική και με πλατφόρμες  σαφώς καθορισμένες, οι οργανώσεις της Αριστεράς μπορούν να επιτύχουν σταθερή  παρουσία  στις οργανώσεις των εργαζομένων και να πιέσουν  τη σύγκρουση προς ένα πιο ριζοσπαστικό στάδιο.
Βλέπε Punto Final Νo  865.
Δημοσιεύθηκε στο "Punto Final", τεύχος Νο 871, Μάρτιος 2017. [email protected] www.puntofinal.cl    Σχετικές Σημειώσεις